Cuba-Avana

Όπως τα έζησα...

Γράφτηκε από τον Dimitris Psaradelis
μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση
E-mail
Σχολιάστε πρώτοι!

ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΖΗΣΑ

Νύχτωνε όταν φτάσαμε στην Αβάνα. Ατμόσφαιρα μουντή, σχεδόν τροπική με πολλή υγρασία και συχνότατες εναλλαγές συννεφιάς και ενός ήλιου που ήταν στην δύση του.. Πέσαμε στον ντόκο Καζαμπλάνκας , βγήκαν όσοι ήταν να βγουν κι εγώ έμεινα στην σκάλα για μια ακόμα βάρδια..

Μετά από τόσες μέρες ταξίδι το πιο λογικό θα ήταν να έβγαινα κι εγώ, όμως εκείνη η παλιά.... ιστορία. Μια ιστορία που με κάνει ακόμα να κοκκινίζω μου έκοψε κάθε διάθεση για έξοδο…

Τότε τα πράγματα στην Κούβα ήταν πολύ σφιγμένα..Που το καθεστώς Κάστρο μας έβλεπε τους Ευρωπαίους σαν…μιάσματα που θα χαλούσαμε και το δικό του λαό..

Σε κάποια λιμάνια όπως το Σαντιάγκο, δεν μας άφηναν να βγούμε καθόλου,ενώ στα υπόλοιπα βγαίναμε με χίλιους περιορισμούς..Ερχόμαστε από Βέλγιο, θυμάμαι ,με ένα φορτηγό να ξεφορτώσουμε μινεράλι.

Με το που φτάσαμε στην Αβάνα και πέσαμε στον ίδιο ντόκο που πέσαμε και τώρα, όπως πριν από κάποιους μήνες γύρω στις 2 το μεσημέρι ήτανε, βγήκαμε με τον δεύτερο μια βόλτα στη στρατοκρατούμενη πόλη. Πληρώσαμε 15 δολάρια ο καθένας στην πύλη, για να μπορέσουμε να γυρίσουμε αργά και κατά τις τρισήμισι το απόγευμα μπήκαμε στην Αβάνα.

Περπατήσαμε μέχρι το Nasionale... ένα μεγάλο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης με ένα από τα καλύτερα καμπαρέ της εποχής στο ισόγειο, το Paricien, και μετά πήγαμε στο Καπιτώλιο όπου συνήθως γίνονταν οι συναλλαγές και η μαύρη αγορά..

Με δύο πακέτα Marlboro κι ένα πακετάκι τσίχλες πήρα 40 πεσα. Και ξεκινήσαμε για το Καπρικιονιο.. την περιοχή δηλαδή με τα μπάρ και τα μαγαζιά για τους ναυτικούς και τους ξένους… Βέβαια τα λεφτά που είχαμε ήταν πολλά, αλλά πάντα ο ναυτικός έχει τον τρόπο του στο λιμάνι να τα ξοδεύει. Αρκεί να πω ότι με 20 πέσα που πούλησα τα τσιγάρα και τις τσίχλες έπαιρνα 15 ποτά στο καλύτερο μαγαζί της πόλης…Ξεκινήσαμε από το Rio-Rio και συνεχίσαμε στο Monsenier.

Όταν είχαμε πλέον καταναλώσει αρκετά ποτά και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πλέον στο πλοίο, μιας και είχαμε μεγάλο περιορισμό στην ώρα λόγο απαγόρευσης. Στο δρόμο που χαζογελούσαμε ψάχνοντας για κάποιο ταξί, μας πλησίασαν δυο κοπέλες μόνες .. Αυτές ή ψάχνουν άντρα για να φύγουν ή είναι της ασφάλειας μου λέει ο δεύτερος. Δεν χανουμε τιποτα να το διαπιστώσουμε. Πιάσαμε την κουβέντα, εγώ μίλαγα με την μελαχρινή, που μου είπε ότι την έλεγαν Λήδα. Δώσαμε τσιγάρα στις γυναίκες, και κουβέντα στην κουβέντα πέρασε η ώρα. Ο δεύτερος μου είπε ότι έπρεπε να γυρίσουμε στο βαπόρι, γιατι άμα πέρναγε η ώρα θα μας έβαζαν πρόστιμο στην πύλη.

Τότε στην Αβάνα όποιος αργούσε να γυρίσει στο πλοίο θεωρούνταν ύποπτος για καπιταλιστική προπαγάνδα από τις αρχές.. Επειδή κανείς δεν ήταν σίγουρος για το τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση σ ένα τέτοιο καθεστώς κρίναμε φρονιμότερο να φύγουμε..

Εκεί που δίναμε ραντεβού για την άλλη μέρα με τις γυναίκες, η Λήδα μου είπε ότι ήθελε να ρθει να με βρει στο βαπόρι. Εγω νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα, άλλωστε είχε τέτοια δρακόντεια μέτρα στο λιμάνι που κανείς δεν θα τολμούσε να πλησιάσει..Και της είπα ότι όποτε ήθελε ας ερχόνταν και φύγαμε..

Ότι είχα φτάσει στο βαπόρι και είχα κάνει ένα μπάνιο, την ώρα που έπεφτα να κοιμηθώ ένας Καλύμνιος βατσιμάνης μου χτυπάει την πόρτα και μου λέει ότι με γυρεύουν στον ντόκο..

Εγώ υπέθεσα ότι θα ήταν κανένας φαντάρος από την πύλη που θα ήθελε τσιγάρα, έβαλα ένα σόρτς και βγήκα, μόλις κατέβηκα κάτω πάγωσα.

Στο μισοσκόταδο κατάμαυρη από μουντζούρα και γεμάτη χώματα με τα ρούχα περίπου σχισμένα και τα πόδια γεμάτο γρατσουνιές, με περίμενε η Λήδα.Παρακάλεσα το βατσιμάνη να μη μιλήσει μέχρι το πρωί.. Όταν ξημέρωσε η θέση μου ήταν τραγική ..Έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε δύο πράγματα ,ή να πάρω την κοπέλα μαζί μου η να την παρατήσω στην αστυνομία, η Λήδα μου εξήγησε ότι μπήκε στο λιμάνι απ την καρβουνόσκαλα, δυο χιλιόμετρα μακριά από το πλοίο . Πήγα στον καπετάνιο και του διηγήθηκα τι είχε συμβεί. Μου είπε ότι δέχονταν να μείνει στο βαπόρι,αν δεν έβγαινε προς τα έξω το θέμα..

Και στην Αμερική να την κατεβασω λαθραία. Η μέρα πέρασε ήσυχα. Βέβαια στα βαπόρια τίποτα δε μένει κρυφό.

Την επόμενη το πρωί με ειδοποίησαν ότι κάποιος με γύρευε στην πύλη. Ανησύχησα, αλλά μου είπαν οτι ήταν ο Αλέξανδρος, ένας Κουβανός αστυνομικός που όποτε βρισκόνταν το πλοίο στην Αβάνα, του πήγαιναν τσιγάρα και ποτά και είχαμε καλές σχέσεις. Δεν έβαλα τίποτα κακό με το μυαλό μου, βγήκα στην πύλη να δω τι με ήθελε. Πράγματι ήταν εκεί, μου είπε μερικά αόριστα και τυπικά και πέρασε στο ταξίδι, πότε φεύγουμε κ.λ.π αλλά πριν προλάβει να συνεχίσει βγήκαν από την πίσω πόρτα 4 άλλοι αστυφύλακες μου έκαναν μια λαβή που κόντεψα να σκάσω και με έβαλαν σηκωτό σ ένα τζίπ.

Τοτε κατάλαβα ότι ήμουν χαμένος. Κανένας από το βαπόρι δεν ήξερε που θα πήγαινα, κανείς δεν με είχε δει που με έβαλαν στο τζιπ…

Ενας νεαρός αξιωματικός που κάθοταν στη θέση του συνοδηγού και μίλαγε αγγλικά, στο δρόμο μου έκανε προπαγάνδα για τον κουμουνισμό και με πήγε σ όλα τα εργοστάσια και τις φυτείες των προαστίων της Αβάνας, για να διαπιστώσω πόσο ωραία περνάνε οι Κουβανοί. Το τζίπ σταματησε σ ένα προάστιο γύρω στα 20 χιλιόμετρα από την πόλη, με πήραν πάλι σηκωτό οι αξιωματικοί και μ έριξαν σ ένα κελί που με το ζόρι χώραγα να μείνω όρθιος. Τόσο στενό ηταν το κελί και τόσα πολλά άτομα εκεί μέσα. Ήταν απομεσήμερο ,ζέστη φοβερή , μου ήρθε λιποθυμία. Κόντεψα να σκάσω. Κόλλησα στο παραθυράκι και ούρλιαζα. Ένας φρουρός ήρθε και μου έριξε ένα μπουγέλο νερό απο τα κάγκελα και μπορώ να πω συνήλθα!. Το βράδυ ήρθε πάλι ο νεαρός αξιωματικός . Με πήρε και με έβαλε σ ένα διπλανό θάλαμο δεμένο χειροπόδαρα και με ανέκρινε.΄Στην άρχη 'εκανα ότι δεν καταλάβαινα. Ότι δεν έιχα γνωρίσει καμμιά γυναίκα. Καθισμένος και δεμένος στην καρέκλα ένιωσα πως κάποιος πίσω μου πέρασε κάτι στρογγυλό και μεταλλικό στο λαιμό μου, ένιωσα να πνίγομαι ένιωθα πρησμένα τα μάτια μου από την πολύ πίεση. Μετά ζήτησα να έρθω σε επαφη με τον Έλληνα πρόξενο. Μου είπε να το ξεχάσω. Ζήτησα δικηγόρο. Φώναξα... ότι παράνομα με κρατεί .Μίλησα για ανθρώπινα δικαιώματα. Μια μπουνιά στην μύτη από τον αξιωματικό ήταν... αρκετή!.

Μια δεύτερη στο αριστερό μάτι και διάφορα άλλα δεν χρειάζεται να σας γράψω την αγριότητα, Ήταν αρκετα για να σταματησω...Άρχισα να διψάω. Από το πρωί δεν είχα πιει γουλια. Ζητησα νερο.Ο αξιωματικος αρχισε να γελαει. Εξακολουθούσε να με ρωτάει για τη Λήδα.Που την γνώρισα, γιατί ήθελε να φύγει, τι μου είχε πει εναντίον του Κάστρο, πως πέρασε μέσα στο λιμάνι, ποιούς φρουρούς λάδωσε και άλλα τέτοια. Εγω έκανα ακόμα πως δεν ήξερα τίποτα. Με σήκωσαν όρθιο δεμένο και τότε με χτύπησαν πολύ δυνατά με ένα αντικείμενο. ΄Στην μέση μου ένιωσα ότι κόπηκα στα δυο.... παρέλυσα και πρέπει να... λιποθύμησα.Με ξανάβαλαν νηστικό και διψασμένο σ εκείνο το άβολο κελί. Ένιωθα να με πατούν η συγκρατούμενοι προσπάθησα να σηκωθώ.. δεν ένιωθα τα πόδια μου πλέον... πιάστηκα από τα κάγκελα και σηκώθηκα όπως μπορούσα.Ολη τη νύχτα μαρτύρησα. Το μεσημέρι στεκόμουν δε στεκόμουν στα πόδια μου. Με ξαναπήραν για ανάκριση. Ξανά έφαγα πάρα πολύ ξύλο. ΄Τους τα είπα όλα. Υπέγραψα την κατάθεση για το στοιχείο που ήθελαν.. δηλαδή να ζητήσουν από τον πλοίαρχο να τούς την παραδώσει. Και μετά από κάποιες ώρες μου είπαν ότι μπορούσα να φύγω… Ο Αξιωματικός βγαίνοντας.... με κοιτούσε περιφρονητικά… Δοκίμασα να τον φτύσω αλλά που να βρω σάλιο. Όλα τα υγρά του οργανισμού μου είχαν εξατμιστεί .. Μπήκα σ ένα ταξί και έφτασα στο βαπόρι….

Μόνο καλό προσπάθησα να κάνω σε έναν συνάνθρωπο μου, και να είστε σίγουροι ότι πάλι θα το έπραττα. Δεν ήταν κάτι από πονηρού …. Ακόμα και τώρα που δεν είναι τόσο άγρια τα πράγματα δεν εχω διάθεση να ξανα κούσω για αυτήν την χώρα!!!. Σκεπτόμενος ότι την Λήδα θα μπορούσα εγώ να την οδηγήσω στήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ……

Δημήτριος Ε Ψαραδέλης

Dimitris Psaradelis

Γεννήθηκα στην Τήνο 13-6-1960 και από τα 12 μου χρόνια μου ταξίδεψα στα πλοία της οικογένειας μου…

Απέκτησα κυβερνητικό τάξεως (α) και τελείωσα την σχολή ραδιοτηλεφωνίας GMDSS.
Tαξίδεψα σε όλες τις θάλασσες…!

Τα τελευταία χρόνια γύρισα στο λιμάνι μου…

Το πολυαγαπημένο μου νησί την Τήνο…

Ασχολήθηκα με το χόμπι μου την ζωγραφική και το σκάλισμα του μαρμάρου…

Από το 2003 έκανα μια έρευνα και έγραψα τρία βιβλία στα οποία αναφέρω με κάθε λεπτομέρεια όλη την ιστορία των πλοίων που πέρασαν από το νησί μου την Τήνο…
Το τέταρτο βιβλίο μου αναφέρετε στην αρχαία δήλο…

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.