Ένα χάπι για τον χωρισμό παρακαλώ...

Γράφτηκε από την Όλια Σφυρή
μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση
E-mail
Σχολιάστε πρώτοι!

Πόσοι από εμάς αλήθεια δεν θα το θέλαμε αυτό…; Να υπήρχε ένα "μαγικό" χάπι, που έπειτα από σωστή δοσολογία και λήψη να μας περνούσαν τα συμπτώματα του πόνου στην καρδιά και τη ψυχή μας έπειτα από ένα χωρισμό (από έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε αληθινά). Γιατί εντάξει, δε θα μιλήσω για τις επιπόλαιες σχέσεις που λίγο πολύ όλοι έχουμε κάνει.. Εκεί χωρίζεις και το πανηγυρίζεις που λέει ο λόγος.. εεε εντάξει ας είμαστε ειλικρινείς.. το περνάς πολύ πιο εύκολα όταν δεν έχεις επενδύσει συναισθηματικά. Επίσης, δε μιλάω για τις αρρωστημένες σχέσεις π.χ. όταν υπάρχει βία (σωματική και ψυχολογική).. Εκεί θα ευχόμασταν αυτές οι σχέσεις να μην είχαν ξεκινήσει ποτέ και ο χωρισμός είναι αναγκαίος και σωτήριος..

Θα μιλήσω για το τέλος των σχέσεων που στηρίζονταν στην αγάπη, στον σεβασμό και γενικά για τις σχέσεις που σήμαιναν κάτι για εμάς και που όταν τελείωσαν πονέσαμε. Το ΄΄μαγικό΄΄ χάπι βέβαια θα αποτελούσε μια πολύ εύκολη λύση φίλοι μου.. Από ότι φαίνεται όμως σε θέματα καρδιάς ευκολίες δε γίνονται … Όταν χωρίζουμε λοιπόν περνάμε (θέλοντας και μη) κάποια ψυχολογικά στάδια.. τα λεγόμενα από τους ειδικούς ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ (η φράση ότι ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος δεν είναι τυχαία) τα οποία είναι τα εξής : α) Άρνηση, β)Θυμός, γ)Διαπραγμάτευση, δ)Κατάθλιψη, ε) Αποδοχή.

Όταν ήμουν παιδί αναρωτιόμουν.. Τι κάνει τους ανθρώπους να χωρίζουν;; Από μια σχέση , από έναν γάμο.. Μεγαλώνοντας έμαθα ότι λόγοι μπορεί να υπάρξουν πολλοί.. Ακόμα όμως και τώρα όταν βλέπω ζευγάρια αγαπημένα και αχώριστα μέχρι πρότινος να επιλέγουν χωριστούς δρόμους στη ζωή τους… αναρωτιέμαι ξανά… Πως μπορείς να σταματήσεις να είσαι με έναν άνθρωπο που μέχρι χθες του κράταγες το χέρι και πορευόσασταν μαζί.. Που κάνατε όνειρα για ένα κοινό μέλλον.. Που πίστευες ότι η ευτυχία αυτή θα κρατήσει για πάντα…; Πόσο όμορφα συναισθήματα αλήθεια!! Γιατί κάπως, κάπου, κάποτε να χαλάει το γλυκό ρε γαμώτο? Και έρχεται η στιγμή που για τον Α ή Β λόγο συνειδητοποιείς ότι κάτι δε λειτουργεί πια σωστά και ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. Στιγμή να αναθεωρήσεις προσδοκίες, συναισθήματα, όνειρα, σκέψεις και τελικά να πάρεις τη μεγάλη απόφαση.. Ή να την πάρει ο άλλος κι εσύ απλά να την αποδεχτείς..

Και κάπου εδώ κολλάει το τραγούδι "ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΟΣ"- ντουέτο της Ελένης Δήμου με τους ΟΝΕ που λέει στο ρεφρέν.. " Γιατί η αγάπη όσο δυναμώνει να πονάει πιο πολύ, πιο πολύ, δυστυχώς.. Γιατί ότι ωραίο πάντα γρήγορα τελειώνει και κανείς δεν είναι κανενός.." Είναι πολύ δύσκολο πραγματικά και όποιοι το έχετε βιώσει μπορείτε να το νιώσετε..

Καλώς ή κακώς όμως όλα είναι μέσα στη ζωή.. Το θέμα είναι τι κάνουμε από κει και πέρα… Κατ’ αρχήν ψυχραιμία.. Πιστεύω ότι όλοι μας αυτό που θέλουμε είναι να υπάρχει στη ζωή μας μια όμορφη, φυσιολογική σχέση που θα μας κάνει να νιώθουμε μοναδικοί και ξεχωριστοί (είμαστε έτσι κι αλλιώς αλλά αποζητάμε εκ φύσεως να μας το υπενθυμίζουν οι άλλοι) και γενικά να υπάρχει ανταπόκριση στα συναισθήματα μας, βιώνοντας συντροφικότητα και όμορφες στιγμές μαζί με τον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει..

Ας πούμε λοιπόν ότι βιώνουμε μια τέτοια σχέση και κάποια στιγμή, κάτι αλλάζει από τη μια πλευρά ή από την άλλη και αυτό το ωραίο σκηνικό παύει να υφίσταται .. Είναι προτιμότερο να παραμείνουμε σε αυτή τη σχέση επειδή κάποτε νιώσαμε, ζήσαμε, μοιραστήκαμε πολλά? Το θέμα είναι πως νιώθουμε τώρα.. Δηλαδή ακούω πολλούς και λένε "Δε νιώθω πια καλά με τον σύντροφο μου, αλλά δε χωρίζω γιατί είμαστε χρόνια μαζί ..έχουμε περάσει τόσα .."

Ε ναι, σύμφωνοι.. δεν αντιλέγω.. αλλά δεν είναι κρίμα να κρατάς μια σχέση που υπήρξε ΚΑΠΟΤΕ αλλά δεν υπάρχει ΤΩΡΑ στην ουσία;; Το θέμα είναι να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και να την αποδεχτούμε. Είναι μια πρώτη προσέγγιση. Όσο κι αν μας πονάνε οι αναμνήσεις που ξαναγυρίζουνε και μας θυμίζουνε τα περασμένα… οφείλουμε να βρούμε τη δύναμη να δεχτούμε την κατάσταση και να μην αναλωνόμαστε σε ένα παρόν που δε μας γεμίζει πια..

Πιστεύω όμως ότι οι άνθρωποι που αγαπήσαμε πραγματικά υπάρχουν μέσα στη καρδιά και το μυαλό μας σε ξεχωριστή θέση ,ακόμα κι αν η ζωή μας τα έφερε αλλιώς.. Αυτό είναι το νόημα.. κρατάμε τα όμορφα από μια σχέση που τελείωσε.. Μας έδωσε πολλά, μάθαμε πολλά.. και στην τελική ζήσαμε βρε αδερφέ.. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη που είχαμε την ευλογία να βιώσουμε μοναδικές στιγμές με έναν άνθρωπο και προχωράμε μπροστά..

Δίνουμε στον εαυτό μας τον χρόνο που χρειάζεται για να ξεπεράσει την ΄΄απώλεια΄΄ και όταν κάποια "μαγική" στιγμή μας ξαναχτυπήσει ο έρωτας την πόρτα.. του ανοίγουμε.. τον καλωσορίζουμε και τον ζούμε για όσο κρατήσει.. Έτσι κι αλλιώς φίλοι μου … τίποτα δε κρατάει για πάντα!! C’ est la vie..

Keep dreaming.. Οlia

Όλια Σφυρή

Ονομάζομαι Όλια Σφυρή. Έχω σπουδάσει βρεφονηπιαγωγός και έχω εργαστεί σε δημοτικούς και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς του Ηρακλείου Κρήτης. Διαβάζω μανιωδώς ότι διαβάζεται και ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη συγγραφή παραμυθιών, διηγημάτων και ποιημάτων. Επίσης λατρεύω τον χορό και ιδιαίτερα το κλασσικό μπαλέτο. Ονειροπόλα από μικρή, συνεχίζω να ονειρεύομαι έναν κόσμο πιο ανθρώπινο και πιο αγαπησιάρικο. Αγαπημένη φράση του ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ που με εμπνέει :

΄΄Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία να τις εκφράσεις΄΄ .

Καλη ανάγνωση..

Μπορείτε να με βρείτε και στο FACEBOOK

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.