Eγώ πότε θα γίνω μάνα;;

Τι σου είναι ρε παιδί μου το βιολογικό σου ρολόι... Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με εκνεύριζαν αφόρητα τα μικρά παιδάκια που τσίριζαν και έλεγα συνεχώς ότι εγώ δε θέλω να κάνω παιδιά... Αξέχαστα τότε η μαμά μου μου έλεγε: ¨εσύ που δεν τα θες, θα γίνεις η καλύτερη μαμά...¨. Εγώ εξακολουθούσα να μην τα θέλω, μέχρι που μεγάλωσα, ερωτεύτηκα, τότε σκεφτόμουν για ένα παιδί ΤΟ ΠΟΛΥ, μετά αρραβωνιάστηκα, λέω άντε δύο και τέλος, τώρα παντρεύτηκα και το βιολογικό μου ρολόι έχει νομίζω ξεκουρδιστεί... Πέρασα από διάφορα στάδια για να καταλήξω στο ότι τελικά θέλω παιδιά. Αναρωτιέμαι όμως, περνάνε όλες οι γυναίκες από αυτά? Μάλλον όχι. Εάν σας πω τα συμπεράσματα που έχω βγάλει από τη συναναστροφή μου με πολλά και διαφορετικά ζευγάρια, θα καταλάβετε για ποιο λόγο λέω όχι. Έχοντας ελάχιστες γνώσεις ψυχολογίας, γράφω για ένα θέμα τόσο ευρύ και λεπτό που ίσως το άρθρο κριθεί από πολλούς ¨παρεξηγήσιμο¨, από την άποψη ότι μέσα σε λίγες σελίδες δεν είναι εφικτό να καλυφθούν όλες οι παράμετροι.

Η μεγαλύτερη χαζομάρα για μένα είναι δύο άνθρωποι να προβούν σε αυτό το σημαντικό βήμα επειδή απλά δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και θέλουν να ¨γεμίσουν¨ τα κενά ή και τη συνήθεια της καθημερινότητάς τους με ένα μωρό. Δεν αντιλέγω, ένα μωρό φυσικά και αναθερμαίνει μία σχέση, αλλά σε μία τέτοια σχέση, δυστυχώς όσο μεγαλώνει το μωρό τόσο μεγαλώνουν και τα προβλήματα. Γνωρίζω πάρα πολλές περιπτώσεις ζευγαριών που απέκτησαν παιδί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας: το ένα ζευγάρι το έκανε επειδή το ήθελε. Δεκτό. Το άλλο ζευγάρι απλά πειραματιζόταν. Απαράδεκτο. Σε ένα άλλο ζευγάρι ¨έτυχε¨. Αυτό το ¨έτυχε¨ μου τη δίνει στα νεύρα και έχω όλες τις απαντήσεις για όλα τα πιθανά αίτια του ¨έτυχε¨! Ένα άλλο ζευγάρι το είπε από μόνο του: ¨Ε, λογοστεθήκαμε, αρραβωνιαστήκαμε, παντρευτήκαμε, δε μας μένει κάτι άλλο...¨ (ναι, εδώ στην Κρήτη τα κάνουμε συνήθως και τα τρία... με τη σειρά... και τελευταίο είναι το παιδί). Επίσης, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι γυναίκες επιδιώκουν μια εγκυμοσύνη, προκειμένου να κρατήσουν δίπλα τους τον σύντροφό τους, κίνηση που έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεση του παιδιού φυσικά, το οποίο μεγαλώνοντας σε έναν ασφυκτικό κλοιό, θα έχει τα ίδια, αν όχι μεγαλύτερα προβλήματα, φαύλος κύκλος που δε σταματά ποτέ... Σχεδόν για όλα τα παραπάνω ζευγάρια μαθαίνω συνεχώς για το πόσο δυστυχισμένα ζούνε μέσα στην ¨ευτυχία¨ τους, αφού σχεδόν κανένα από αυτά δεν σκέφτηκε καλά πριν την ¨σύλληψη¨...

Όμως πότε ένα ζευγάρι είναι ικανό να αντιληφθεί το σωστό timing για να κάνει αυτό το μεγάλο βήμα? Γνωρίζω ότι ποτέ δε θα είσαι έτοιμος να μεγαλώσεις το πρώτο σου παιδί, μέχρι βέβαια να το κάνεις, όμως τουλάχιστον μπορείς να κάνεις μία προετοιμασία μέσα σου, να διαβάσεις πέντε πράγματα, να ενημερωθείς επί του θέματος, να δουλέψεις στο μυαλό σου τι πρόκειται να αντιμετωπίσεις -εκτός από την υπέρτατη χαρά- και εν τέλει να σκεφτείς ότι η ζωή σου θα αλλάξει ριζικά μετά από αυτό. Ανασταλτικό παράγοντα για αυτή τη διαδικασία αποτελεί δυστυχώς η άμεση και έμμεση επιρροή του κύκλου, οικογενειακού και φιλικού, άνθρωποι που σε αγαπάνε αλλά που χωρίς να το θέλουν τις περισσότερες φορές σε ωθούν έμμεσα -λεκτικά και εξωλεκτικά- ώστε να πάρεις αυτή την απόφαση γρηγορότερα. Είναι αυτοί οι γονείς, τα πεθερικά και ολόκληρο το σόι με εκφράσεις τύπου: ¨Ακόμα το μπεμπέ?¨, ή ¨άντε μωρέ τι περιμένετε?¨, πάντα με τη συνοδεία βλέμματος στην κοιλιά και ενίοτε με άγγιγμα πάνω της ξεστομίζοντας άλλη έκφραση, τύπου: ¨έχει τίποτα μέσα?¨, ναι ένα ολόκληρο σουφλέ σοκολάτας... Οι φίλοι δε, πιο άμεσα δε γίνεται να στο πουν. Η φίλη μου που είναι στην Κύπρο: ¨Μέχρι το Μάιο του '14 που θα έρθω, σε παρακαλώ να έχεις τεκνοποιήσει¨. Μάλιστα λοχαγέ! Και συνεχίζει: ¨τι παντρεύτηκες να κάνεις!¨, αναρωτιέται το party animal, Μαρία σ'αγαπώ!

Τέτοιοι βομβαρδισμοί σε κάνουν συνεχώς να αναρωτιέσαι ¨μα μήπως έχω πρόβλημα?¨, ή ¨μήπως έχουν δίκιο?¨, κακώς το σκέφτεσαι έτσι, ΚΑΚΩΣ! Εάν δε θές πραγματικά, μην επηρεάζεσαι! Πειράζει που θέλω να κάνω παιδί όταν το θελήσω ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ?? Και όταν το θελήσω δε θα το πω φυσικά σε κανέναν γιατί μετά αρχίζουν άλλου είδους ερωτήσεις: ¨κανένα νέο με το..θέμα?¨ ή ¨Ακόμα? Μήπως να το κοιτάξετε..?¨, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ! Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να μετονομάσω το άρθρο σε ¨Εσύ πότε θα γίνεις μάνα?¨...  Είναι όμως κι αυτά τα ανιψάκια σου ρε παιδί μου που θες να τα  κλωνοποιήσεις...

Τελικά όλα παίζουν ρόλο, απλά αυτό, εάν δε θέλετε πραγματικά  μην επηρεάζεστε, να λέτε στον εαυτό σας ¨θα αρχίσουμε όταν θέλουμε εμείς οι δύο, θα αρχίσουμε όταν θέλουμε εμείς οι δύο¨, σας αφήνω τώρα, έχουμε μια δουλειά που αφήσαμε στη μέση, χαχαχαχαχαχαχαχα, ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ εύχομαι σε όλους όσοι βαθιά το επιθυμούν, άνευ επιρροής και ανωτέρας βίας!!!!