Ανδρικό Ανθολόγιο (Μέρος Πρώτο): "Η εξήγηση του τίποτα"

Μια εικόνα , λένε κάποιοι , ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις… Εγώ , πάντα , ανήκα στην κατηγορία αυτών που υποστήριζαν σθεναρά την δύναμη του λόγου. Υποστήριζα την δύναμη του λέγειν , την έκφραση του απροσδιόριστου , το δικαίωμα της ανωνυμίας , την ανάγκη του << ξεσπάσματος >> , την πολυτέλεια του «δεν γαμιέται – σκίσε την σελίδα». Τα λόγια όμως αγαπητές μου δεν γυρνάνε πίσω , δεν επιστρέφονται , δεν τοκίζονται , δεν καλύπτονται… Τα λόγια λειτουργούν σαν σφαίρα μόνο σε όσους από εμάς , ξέρουν να κρατούν καλά το όπλο… Για τους υπόλοιπους άνδρες … απλά ας πάρουνε σφεντόνα…

Το παρακάτω άρθρο λοιπόν , αφιερωμένο , με αμέτρητη κατανόηση , σε όσους φίλους προσπάθησαν να πυροβολήσουν με τα μάτια , έπεσε το όπλο τους από τις φρούδες λέξεις και κατάφεραν μόνο να «αυτοκτονήσουν» .
Η αλήθεια είναι απλή , ωμή και αδιαπραγμάτευτη . Δεν δύνασαι εκ φύσεως να αντιπαρατεθείς φραστικά με μια γυναίκα. Δεν μπορείς φίλε. Δεν μπορούσες ποτέ… Ξέρω ναι… και τότε σε έκανε να πιστέψεις ότι μπορείς. Σε άφησε - σε παραπλάνησε – σου επέτρεψε να διαχειριστείς τον θυμό της , είχε απλά την διάθεση να σε δεί να εκτεθείς….. Και εσύ;…. Προσπαθείς μανιωδώς να επιβληθείς – να φωνάξεις – να εξηγήσεις … μάταιο… η μοίρα σου είναι ήδη προδιαγραμμένη… Το παιχνίδι , ένα καλοστημένο παιχνίδι, έχει τελειώσει και ό,τι δίκιο είχες χάθηκε στον υψηλό τόνο της φωνής σου , στην αμέτρητη και αχαλίνωτη αδρεναλίνη σου , στο τίποτα που ξεστομίζεις …. Εκείνη;… Σε κοιτάει νωχελικά , έχοντας πάρει τις αποφάσεις της υποσυνείδητα η συνειδητά , σε εξετάζει όπως την πρώτη φορά… μόνο που τότε τα μάτια της έβγαζαν φλόγες και τώρα απλά αποκαΐδια…..

Παθόντας και εγώ στο ίδιο έργο θεατής … χρειάστηκε καιρό να αντιληφθώ την διαφορά δυναμικής στη φραστική αρένα. Δεν μετρούσε ποτέ ο λόγος , δεν μετράει ποτέ η εξήγηση , μετράει μονάχα το ότι φταις ! Φταις; Δεν φταις; Τι σημασία έχει;.. την χάνεις ξύπνα !.....

Ναι φίλε μου , ξύπνα ! Γιατί αν δεν σε ενδιέφερε δεν θα έμπαινες στη διαδικασία καν να συζητήσεις… Θα είχες φύγει με το ύφος του νικητή πιστεύοντας στην αδιαμφισβήτητή σου επικράτηση (;)… Και όμως μένεις , μένεις και άλλο και εκτίθεσαι , χάνεις τον έλεγχο … εκτίθεσαι και άλλο … και την απομακρύνεις πιο πολύ από σένα…… Δεν θές να την απομακρύνεις και το ξέρει καλά και εκείνη.Για αυτό το λόγο και σε κοιτάει έτσι , αποσβολωμένη με νεκρική σιγή , τα μάτια της είναι κενά γεμάτα απορία , έλλειψη διάθεσης , λύπης … όχι για αυτά που της λες , παρά για αυτά που θα λαχταρούσε να ακούσει … Σε παρακαλάει σιωπηλά να σταματήσεις ! Σε κοιτάει με ένα βλέμμα σαν να ουρλιάζει « σε παρακαλώ – σκάσε!» , σε ικετεύει στο μυαλό της να περισώσεις ό,τι προλαβαίνεις , όμως εσύ δεν την ακούς , καθώς η ανδρική σου περηφάνια έχει πληγεί ανεπανόρθωτα ! Τι σκέφτεται;…. δεν ξέρει… δεν σκέφτεται τίποτα … απλά την έχεις χάσει….

Αγαπητοί φίλοι , η μάχη μεταξύ των δύο φύλων δεν ήταν ποτέ εύκολη . Η γλωσσική διαμάχη απασχόλησε ανά τους αιώνες όλους του κλάδους των ανθρωπιστικών – πνευματικών και καλλιτεχνικών επιστημών .. Ειδική μνεία γίνεται στους τόμους ψυχολογίας σχετικά με την επικοινωνία των φύλων καθώς και στα πλαίσια διαπολιτισμικής ψυχολογίας. Στη πράξη όμως καθείς το βιώνει διαφορετικά … Είναι ένας αέναος αγώνας για να κερδηθεί το τίποτα.. Μια γυναίκα για να την κερδίσεις , ξεχνάς τα λόγια , ξεχνάς τις πράξεις , ξεχνάς τις θεωρίες … Μια γυναίκα για να την γοητεύσεις ξεχνάς τα μάτια , ξεχνάς τη γοητεία σου , ξεχνάς το ύφος σου…. Μια γυναίκα για να την γνωρίσεις ξεχνάς τους τύπους σου και τα όμορφα και λαμπερά σου τίποτα ! – Μια γυναίκα , φίλε , κερδίζεται στο μυαλό , αργά σταδιακά , βασανιστικά …και αν ποτέ δεν γίνει δική σου … μην απογοητευτείς - παρά ευχαρίστησέ την , καθώς σου έκανε το πιο όμορφο δώρο --- Το ταξίδι για να μάθεις τον εαυτό σου .. .. ..

Κωνσταντίνος Ι. Ευθυμίου -Ψυχολόγος