50 Αποχρώσεις του Γκρι της ΕL James

Καθόμουν με άλλες 5 κοπέλες σ'ένα φοιτητικό σαλόνι .
20 χρονών και κάτι όλες, συζητούσαμε φυσικά για άντρες.
Η καθεμιά μιλούσε για τις δικές της ιστορίες,
ερωτικές .
Και με αυτό το τόσο ταιριαστό background ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο που
βρισκόταν πάνω στο τραπεζάκι,οι «Αποχρώσεις».
[Είχα ακούσει αλλά δεν με είχε κερδίσει ο τόσος θόρυβος για να πάω να το
αγοράσω. ]

Μια αδιάφορη στα όρια χαζής φοιτήτρια . Ένας αυτοδημιούργητος μεγαλοεπιχειρηματίας. Όμορφος.Πολύ όμορφος.Και μόλις 27 χρονών.
Και διαστροφικός.Και σεξ.
(κάπου ένιωσα πως είναι κάποια κρυφή και χρόνια φαντασίωση της συγγραφέα )
Και να το bestseller.
Αυτό είναι το βιβλίο .
Κανένας ερωτισμός . Καμία εικόνα που να θυμίζει έναν έρωτα της προκοπής.
Μια αναποφάσιστη τσόντα σε λέξεις ..φτωχές ακόμα.
Η βαρετή εξιστόρηση (μέσα από τα μάτια της φοιτήτριας) με έκανε να θέλω να σταματήσω το διάβασμα στα
μισά του βιβλίου αλλά περίμενα μήπως και μου κάνει την έκπληξη.Μάταια.Τίποτα.

Δεν μου δίνει καν την ευχαρίστηση να γράψω γι’ αυτό.
Δεν μου γεννάει ούτε μια καλή «κακή» κριτική. Τόσο άνοστο. Αδιάφορο.
Τόσο μουντό Γκρι.

Πολλές γυναίκες το λάτρεψαν. Διαβάστηκε πολύ.Έγινε εκδοτικό φαινόμενο.
Και αναρωτιέμαι . Τι στο καλό ;
Ξόρκισαν την καταπιεσμένη επιθυμία τους για ξύλο και σεξ ;
Απενεχοποίησαν τις σκέψεις τους πάνω στα βίτσια?
Τι;

Το «50 αποχρώσεις του Γκρι» είναι ένα βιβλίο που
προσπαθεί πολύ .
Και δεν τα καταφέρνει .

Μόνο αυτός ο τόσος όμοφος Κρίστιαν μου θύμισε η περιγραφή του τον Christian Bale στο American Psycho. Ντροπή μου.