Η ειλικρίνεια είναι τρόπος να κερδίσεις

Δεν μπορούμε ποτέ να προστατέψουμε εντελώς τον εαυτό μας από τον πόνο, χωρίς να χάσουμε και το νόημα της ίδιας της ζωής. H ευτυχία μας προϋποθέτει την παραχώρηση της εμπιστοσύνης μας, βάσει της οποίας οικοδομούνται οι σημαντικές μας σχέσεις. Yπάρχει πάντα η πιθανότητα να προδοθεί αυτή η εμπιστοσύνη. Eξάλλου, υπάρχει πάντα και η περίπτωση να βρούμε τον εαυτό μας στη θέση του θύτη, προδίδοντας οι ίδιοι τις άγραφες δεσμεύσεις μας απέναντι στον άλλον. Δεν υπάρχουν συνταγές για να αποφύγουμε τον πόνο, ακόμα και αν είμαστε διατεθειμένοι να απομονωθούμε από όλους και όλα. Aκόμα και τότε, η δύναμη της μοναξιάς μας θα τροφοδοτεί συνεχώς την εσωτερική μας πραγματικότητα με αναμνήσεις ή φαντασιώσεις, που θα μας καταδιώκουν ελλείψει της «πραγματικής» μας ζωής. Ωστόσο, η ειλικρίνεια και η επικοινωνία είναι τα μόνα μας όπλα απέναντι στην αβεβαιότητα της ζωής. Nα προσπαθούμε δηλαδή να έχουμε καλή επαφή με τα αρνητικά μας συναισθήματα, ώστε αυτά να μη γίνονται ανεξέλεγκτα.

Ένας σημαντικός παράγοντας της ζωής μας είναι η φιλία, μόλις αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να αποκτήσουμε φίλους, ξεκινώντας από τη νηπιακή ηλικία, στην ανάγκη μας να μοιραστούμε κοινά ενδιαφέροντα δημιουργούμε τους φανταστικούς μας φίλους. Με την πάροδο των ετών και καθώς μεγαλώνουμε ο φανταστικός μας φίλος/η, δίνει τη θέση του στους πραγματικούς μας φίλους.

Παρόλο που η φιλία έχει γίνει ιερή στους αιώνες, όπως όλες οι σχέσεις που έχουν να κάνουν με ανθρώπους, δεν είναι πάντα γλυκιά. Αν ρίξουμε μια ματιά στη προδοσία, θα δούμε ότι μας πονάει περισσότερο όταν προέρχεται από φίλο.

Ο λόγος είναι ότι όταν μας προδώσει κάποιος που δεν εμπιστευόμασταν δε μας πειράζει, αλλά όταν μας προδώσει ο φίλος μας τότε γινόμαστε πυρ και μανία.

Με τον όρο προδοσία δεν εννοώ απαραίτητα την προδοσία ενός μυστικού μας σε τρίτο άνθρωπο αλλά και τη διάψευση της εικόνας του ίδιου του φίλου μας, συνήθως εκεί δοκιμάζεται η αληθινή φιλία.

Τι γίνεται αν μάθουμε ότι ένας φίλος μας δεν είναι αυτό που πιστεύαμε ότι είναι; ας πούμε ότι σε μια αδυναμία της στιγμής, μας λέει ότι νιώθει αδύναμος-η μέσα του-ης ή ότι έχει λιποψυχήσει για διάφορα πράγματα της ζωής του.

Αν εμείς έχουμε για τον ίδιο-α την εικόνα του δυνατού, η πρώτη μας αντίδραση είναι να απογοητευθούμε από τη μεταξύ μας φιλία, ύστερα από τον εαυτό μας που καταλάβαμε λάθος και κάποιες φορές να απομακρυνθούμε από αυτό τον άνθρωπο λέγοντας ότι μας επηρεάζει αρνητικά. Ανεξαρτήτως των ετών φιλίας.

Σε αυτή τη βάση, υπό το φόβο της παρεξήγησης και της απομάκρυνσης, πολλές φιλίες είναι ανειλικρινείς, με αποτέλεσμα δύο άνθρωποι να λέγονται κολλητοί λόγω της συχνότητας που κάνουν παρέα, αλλά να μην υπάρχει πραγματική επικοινωνία μεταξύ τους.

Η πεμπτουσία της φιλίας είναι να δεχτείς το φίλο σου στη πραγματική του μορφή, πίσω απ' την εικόνα του καθρέφτη, να συνεχίσεις να τον αγαπάς γνωρίζοντας το πραγματικό του πρόσωπο και όχι πάντα σε συνάρτηση με το ρητό δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.

Η φιλία είναι παντοδύναμη, ας το θυμόμαστε αυτό.

Η φίλοι όμως δοκιμάζονται με την πάροδο του χρόνου, άλλοι θα πετύχουν και άλλοι απλά θα αναγνωρίσουν την έξοδο και θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουν οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, αρκεί τα λάθη τους να μπορείτε να τα συγχωρέσετε.