The good, the bad and the "neutral"
- Γράφτηκε από την Maria Mantzourani
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Εκτύπωση
- Σχολιάστε πρώτοι!
Μιας και είμαι φοιτήτρια στην Αγγλία, είπα το πρώτο μου post να είναι αφιερωμένο σε αυτή τη χώρα.Αποφάσισα λοιπόν να γράψω τα καλά και τα κακά της (από την δική μου πλευρά πάντα),πράγματα που με κάνουν όλο και πιό πολύ να θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα για διακοπές κι άλλα που με κάνουν και χαλινεύω κάπως αυτή τη σκέψη.
Τα καλά
1) Η μεταφορά.Θέλω να πάω απ’ το Epsom στο Brighton?Μπορώ.Σε μια ωρίτσα(και κάτι) θα ‘μαι εκεί.Θέλω να πάω απ΄το Λονδίνο στο Bristol?Μπορώ.Σε μιάμιση ώρα έφτασα.Θέλω να πάω απ’ την Gloucester Road στη Liverpool Street?Κι αυτό το μπορώ.Με λίγα λόγια θέλω να πω πως κάθε περιοχή συνδέεται με κάποιο τρόπο(εννοώντας μετρό,τραίνο,λεωφορείο) με κάθε άλλη περιοχή.Κι αυτό είναι ενα μεγάλο plus γι’αυτή τη χώρα.
2)Τα πάρκα.Οι πιο ωραίες βόλτες για να ξεσκάσεις.Με τα παγκάκια τους,τα δέντρα τους,τα λουλουδάκια τους και γενικότερα να δει λίγο πράσινο το μάτι σου βρε παιδί μου και να βάλεις λίγο φρέσκο αέρα στα πνευμόνια σου.
3)Εγώ αδέσποτα εδω πέρα δεν έχω δει.Μόνο μια αλεπού και κάτι σκιουράκια στον κήπο μου τα οποία δεν νομιζω ότι θεωρούνται αδέσποτα..Δεν κυκλοφορεί κάτι πάντως χωρίς λουρί.Ειδικά τα Σάββατα το ‘χω παρατηρήσει.
4)Σκατά στο πεζοδρόμιο.Sorry που το λέω έτσι στεγνά αλλά είναι η φράση που λέμε όλοι μας μόλις τα πατήσουμε την ώρα που περπατάμε αμέριμνοι στο δρόμο.Αυτά λοιπόν τα σκατά, δεν τα ΄χω συνατήσει πουθενά εδω πέρα.Γιατί οι Άγγλοι σου λέει έχουν συνηθίσει να τα μαζεύουν μόλις ο σκύλος τους τα αφήνει πίσω και πάει να φύγει και γι’ αυτό και τα πάρκα παρέχουν σακουλίτσες στα αφεντικά και ειδικούς κάδους για να τα πετάνε.
5)Γι’ αυτό και για το επόμενο είμαι πάρα πολύ ευτυχής.Φόροι οι φοιτητές δεν πληρώνουν.Αρκεί βέβαια να προσκομίσουν ένα χαρτί στην εφορία απ’ το πανεπιστήμιο το οποίο να δηλώνει ότι είναι full-time students στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο σε συγκεκριμένο course.
6)10% έκπτωση σε cinema,Topshop,art shops κ.α. για όλους τους φοιτητές.Αρκεί ο κάθε φοιτητής να ‘χει ως αποδεικτικό στοιχείο μαζί του τη student card του.
Τα κακά
1)Αυτός ο γαμώκαιρος!Έναν ήλιο να! που να σου ζεσταίνει το κοκκαλάκι δεν έχουμε δει!Όλο βροχές,κρύο full σε φάση να φοράς καλσόν μέσα απ’ το παντελόνι,5 μπλούζες συν φανελάκι από μέσα κι από πάνω ενα μπουφάν και κασκόλ και γάντια και σκούφο και κουκούλα για να βγείς έξω και στην τελική, αφού σκέφτεσαι την όλη διαδικασία, λες “Άσε μωρε..που να βγαίνω τώρα?”.
2)Το φαγητό.Λοιπόν βρήκα ένα group στο facebook “Όταν είσαι φοιτητής,τα μακαρόνια αποκτούν άλλη αξία!” και συνειδητοποίησα πόσο σωστό ήταν. Ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σε τρόφιμο, οι Άγγλοι το βάζουν σε πίτα.Κι όχι το φύλλο πού ‘χει η τυρόπιτα της γιαγιάς μου, ζύμη τίγκα στο βούτυρο,να πιάνεις το κομμάτι και να γλιστράει απ’ το λίπος και να μην χορταίνεις κι από πάνω (καλά δεν το συζητώ ότι δεν το ξανατρώς αυτό το πράγμα..). Οπότε καταλήγεις να αγοράζεις ότι σου κατέβει απ’ το σούπερ μάρκετ,να φτιάχνεις διάφορες συνταγές δικές σου, απ’ το μυαλό σου (μήπως να του βάλω και λίγο μέλι,θα ρίξω κι άλλο σκόρδο,κι άλλο πιπέρι) στην καλύτερη κάτι έχεις πετύχει και το τρως ή καταλήγεις να τρως έξω και να ξοδεύεις πολλά λεφτά ή καταλήγεις να τρως μακαρόνια όπου απλά λερώνεις μια κατσαρόλα,ένα τηγάνι (άμα κάνεις και σάλτσα),μαχαιροπίρουνα κι ένα πιάτο.
3)Αυτοί οι δρομοι πια.Πας να περάσεις το πεζοδρόμιο,κάθεσαι και κοιτάς κανά δεκάλεπτο να υπολογίσεις από που πρόκειται να σου ‘ρθει και μετά, χωρίς και να ‘σαι απολύτως σίγουρος, περνάς.Όχι μόνο το τιμόνι είναι απ’ τη δεξιά μεριά αλλά και οι δρόμοι είναι ανάποδα.Βέβαια το καλό είναι ότι υπάρχουν κάτω στον δρόμο πριν περάσεις επισημάνσεις για το πού πρέπει να κοιτάξεις αλλά αυτές μόνο στις διαβάσεις.
4)Οι άνθρωποι.Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους αλλά εγώ δεν τους πάω ΜΙΑ!Άσπροι,κατσούφηδες,το μεγαλύτερο ποσοστό gay (όχι ότι έχω κάποιο πρόβλημα αλλά να δούμε και λίγο αντρικό φύλο)και βρωμιάρηδες!Μέχρι τρέλας.Προχτές μπαίνω στο μετρό.Ήταν 2 τυπάδες τρώγανε.Ο ένας έτρωγε slices τυριού από μία συσκευασία.Όρθιοι και οι 2.Τρώει τη μία,βάζει το χέρι στο σακουλάκι.Τρώει κι άλλη μία, ξαναβάζει το χέρι στο σακουλάκι.Τρώει την τρίτη (μετά δεν είχε άλλες),ρουφάει τα δάχτυλά του (αφού έιχε ακουμπήσει εισήτηριο,λεφτά για να πληρώσει το εισητήριο, ήδη μια φορά κράτησε το κολωνάκι για να μην πέσει κάτω όταν ξεκίνησε το τραίνο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο είχε πιάσει πριν),τα σκουπίζει λίγο στο φούτερ του (για να πει ότι κάπου τα σκούπισε κι αυτός) και ξαναπιάνει το κολωνάκι.Μ’αυτο το χέρι που έπιανε το τυρί (και τα άλλα δύο χιλιάδες βρωμικά πράγματα που ‘χε πιάσει πιο πριν),μ’ αυτό το χέρι που πιο πριν έκανε ένα μπάνιο από σάλια και μ’ αυτό το χέρι που “καθαρίστηκε” απ’ το φούτερ του.Ε μετά κι εσύ πρέπει να αγοράσεις ειδικά γαντάκια μιας χρήσεως για κάθε φορά που μπαίνεις στο μετρό ή να βάζεις με τα πόδια σου αντίσταση σε τέτοια στάση που να φαίνεσαι σαν χεσμένος για να μην πέσεις όταν ξεκινήσει το τραίνο.Κι αυτό ήταν μόνο ένα παράδειγμα.Φανταστείτε πόσα άλλα παρόμοια υπάρχουν κι όχι μόνο στο μετρό αλλά και αλλού.
Το “neutral”
ID λέγεται.Από τη μία είναι καλό γιατί άτομα κάτω των 18 δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν αλκοόλ και τσιγάρα ούτε τη δυνατότητα να μπούν να διασκεδάσουν σε ένα club.Το σπαστικό της υπόθεσης όμως είναι ότι όταν είσαι 18 και πάνω (το “πάνω” πάει μέχρι την ηλικία που ακόμα εξωτερικά παίζεται η ηλικία σου), σε τσαντίζει τόσο πολύ να έχεις ξεχάσει την ταυτότητά σου και να θες να πάρεις έναν γαμημένο αναπτήρα επειδή έχεις ξεμείνει και να σου λένε “ID please?”.Ε εκεί αρχίζεις τα γαμωσταυρίδια από μέσα σου (γιατί τον αναπτήρα δεν παίζει να στον δώσουν χωρίς ID) και φεύγεις με σκιμμένο το κεφάλι (ενώ συνεχίζεις να βρίζεις από μέσα σου).
Maria Mantzourani
Fashion Promotion and Imaging at University for the Creative Arts
E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
