“Σε τι κοσμο ζεις;” Μια ταινια του Γιαννη Θεοδωρακοπουλου
Μας αρέσει ανέκαθεν να μιλάμε και να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους με κέφι για δουλειά και που ασχολούνται με την τέχνη κόντρα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Μιλήσαμε με τον Γιάννη Θεοδωρακόπουλο, για την νέα του ταινία “Σε τι κόσμο ζεις;” και μας απάντησε σε μερικές ερωτήσεις μας.. Τον ευχαριστούμε πολύ και δείτε το τρέιλερ, θα λατρέψετε την μουσική, θα σας ξενίσει, θα σας τρομάξει λίγο και πάνω από όλα θα σας προβληματίσει!
“Σε τι κόσμο ζείς;”
Βρισκόμαστε στην Αθήνα, έτος 2015. Ο Γιώργος και η Έλενα ένα ζευγάρι βυθίζονται στην εμπειρία των ολοαισθήσεων, χάρη σε ένα νέο και θαυματουργό χάπι (LSD), που τους επιτρέπει να βιώνουν τον κόσμο σαν τα έργα μεγάλων ζωγράφων.
Ξεκινούν με χάπι Βερμεέρ, ακολουθεί ο Ματίς , μετά ο Βαν Γκόνγκ… Οι εμπειρίες που βιώνουν είναι άξιες θαυμασμού, το συναίσθημα τους μεγάλο αλλά ο εθισμός βαθαίνει καθώς οι ήρωες αναλίσκονται σε επικίνδυνους παραισθησιογόνους ρυθμούς, όλο πιο σκοτεινοί και εφιαλτικοί σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό.
Η γέννηση της ιδέας της ταινίας όπως την συνέλαβε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, μας την αφηγείται ο ίδιος..
Το σενάριο του Dead Road ήρθε στα χέρια μου ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα απο ένα κοντινό μου πρόσωπο. Ήταν το αγαπημένο του διήγημα.
Ο πρωτότυπος τίτλος του διηγήματος είναι “Trapped in Art”.
Το διήγημα του Paul Di Fillipo αναφέρει για αυτες τις εξαιρετικά επικίνδυνες ουσίες τύπου LSD αλλά παράλληλα μιλάει για την πτώση του ανθρώπου από τα ναρκωτικά και για το ταξίδι που μπορεί να βιώσει και να φτάσει ακόμα και στο θάνατο.
Διαβάζοντας το αμέσως μου γεννήθηκαν έντονες σκηνές στο μυαλό.Πρόθεση μου ήταν να δείξω αυτές τις εφιαλτικές και άρρωστες εικόνες που μιλάει το διήγημα και να τις αποδώσω όσο πιο πιστά μπορώ.
Στόχος μου ήταν επίσης να απεικονίσω το συναίσθημα που βιώνουν οι άνθρωποι που κάνουν χρήση LSD.
Αυτό που χαρακτηριστικά στοχεύει το διήγημα του Paul Di Fillipo είναι οτι οι ήρωες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα απο την ψευδαίσθηση. Χωρίς δεύτερη σκέψη, κατάλαβα ότι αυτό θα ήταν το επόμενο σενάριο για την επόμενη ταινία μου.
Αμέσως μετά απο μερικές εβδομάδες συγκεντρωθήκαμε όλο το cast και μιλήσαμε για την ταινία και τους ανακοίνωσα οτι το επόμενο project θα ήταν το Trapped in Art αλλά με τίτλο Dead Road.
Όλοι συμφώνησαν με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό. Και έτσι ξεκίνησαν τα γυρίσματα του Dead Road…
Art nouveau: Είδαμε το τρέιλερ και μας έκανε φοβερή εντύπωση…Το θέμα εξαιρετικό! Και πάντα επίκαιρο…Μέσα από την τέχνη και μάλιστα του κινηματογράφου επηρεάζονται περισσότερο οι θεατές..δεν νομίζετε; Πιστεύετε πως θα κάνει τους θεατές να δουν τον κόσμο των ναρκωτικών με άλλο μάτι;
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Όλοι επηρεαζόμαστε μέσα από την τέχνη και ιδιαιτέρα από τον κινηματογράφο όπου υπάρχουν στοιχεία και ήρωες που ταυτίζουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Το Dead Road μιλάει για την πτώση και τις αδυναμίες του ανθρώπου, μιλάει για τον εφιαλτικό κόσμο των παραισθησιογόνων και τις επιπτώσεις που ακολουθούν.
Στοχεύει στην ψυχολογία και τον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων άλλα με μια διαφορετική αντίληψη και οπτική που πάντα όμως έχει ως υπόβαθρο να θίξει και να τονίσει το πόσο επικίνδυνα είναι τα ναρκωτικά και πως μπορούν να επηρεάσουν τις ζωές όσων επιλέξουν να «ταξιδέψουν» σε τέτοιου είδους σκοτεινά μονοπάτια
Art nouveau: Είστε νέος άνθρωπος, σύγχρονος..και ασχολείστε με ένα χώρο νομίζω πολύ δύσκολο..Πως ξεκίνησε όλο αυτό; Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την έβδομη τέχνη;
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Σαν πρώτο στοιχείο είναι η ιδέα του να μένεις αναλλοίωτος και για πάντα αποτυπωμένος σε ένα φιλμ.
Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η εικόνα και ο τρόπος που μπορεί να εκφραστεί ο καθένας αλλά και το συναίσθημα που μπορεί να προκαλέσει.
Ξεκίνησα από μικρός παίζοντας με μια ασπρόμαυρη παιδική κάμερα που μου είχαν κάνει δώρο οι γονείς μου το 1997 σε ηλικία δώδεκα χρονών και άρχισα να κάνω ταινίες με πρωταγωνιστές τους παιδικούς μου φίλους. Πειραματιζόμουν με την εικόνα… Αργότερα πήρα και τον πρώτο μου υπολογιστή και ήρθα σε επαφή με το ψηφιακό μοντάζ τον ήχο αλλά και τα ειδικά εφέ. Καθώς μεγάλωνα και πέρασα στα φοιτητικά μου χρόνια, κατάλαβα ότι μεγάλωναν και οι απαιτήσεις μου, παράλληλα όμως ωρίμαζαν και οι σκηνοθετικές μου ιδέες.
Έτσι το 2008, δειλά, αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου σοβαρή ταινία με τίτλο «Θεϊκά Λόγια». Πραγματικοί ηθοποιοί, φώτα και μακιγιάζ σε δική μου ταινία.
Θυμάμαι ακόμα ότι το σενάριο γράφτηκε μέσα στο τραίνο πηγαίνοντας στο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλία.
Αμέσως μετά, ακολούθησαν το «Far And Away», «Το Πανηγύρι» (βασισμένο στο βιβλίο του Κοκτό) και το «The Button» (Βασισμένο στο διήγημα του Richard Matheson), φτάνοντας στο σήμερα και στην πιο επαγγελματική μου απόπειρα, το «Dead Road».
Art nouveau: Το ελληνικό σινεμά έχει εξελιχθεί αρκετά το τελευταίο διάστημα.. Ο κόσμος αποζητά να βλέπει ελληνικές ταινίες, Έλληνες δημιουργούς και γενικά νομίζω πως υπάρχει μια γενικότερη τάση προς τα δικά μας πράγματα.. Πως το εξηγείται αυτό, αν συμφωνείτε αρχικά;
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Συμφωνώ ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τάση και εξέλιξη προς το ανεξάρτητο όμως Ελληνικό σινεμά.
Οι Έλληνες δημιουργοί δείχνουν να θέλουν να εκφραστούν με νέα είδη περισσότερο από ποτέ και το κοινό φαίνεται πως το στηρίζει.
Η άνοιξη που ζει το ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια είναι αδιαμφισβήτητη. Με έντονη παρουσία και βραβεύσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου ο ελληνικός κινηματογράφος φαίνεται να ανθίζει σε μια εποχή που σχεδόν κανείς δεν το περίμενε.
Είναι ταινίες μιας γενιάς δημιουργών που έχει τη δική της οπτική στα πράγματα, θίγει επίκαιρα ή ταμπού θέματα με προσωπικό, ποιητικό, αλληγορικό τρόπο. Αυτή η οπτική φαίνεται να ενδιαφέρει το ελληνικό κοινό.
Art nouveau: Σίγουρα δεν είμαστε σε καμία περίπτωση Hollywood, αλλά θα ήθελα να μου πείτε αν επενδύουν στο ελληνικό σινεμά οι εταιρείες παραγωγής, γιατί κάποιοι λένε πως σε περίοδο κρίσης ο μόνος τομέας που πρέπει να επενδύσεις είναι η τέχνη..
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Μέσα από δύσκολες περιόδους, είδαμε πως η τέχνη ποτέ δεν σταμάτησε. Ίσα ίσα εξελίχθηκε.
Οι εταιρείες παραγωγής μέσα σε αυτή την οικονομική ανασφάλεια και το γενικότερο περιβάλλον στο οποίο όλοι ζούμε κάνει τα πράγματα δύσκολα στο να χρηματοδοτεί καινούργια projects.
Δεν είναι μονό πως τα ποσά που πρέπει να μαζέψεις είναι μεγάλα αλλά ότι πρέπει να τα έχεις και στην ώρα τους.
Βασικά ότι αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν και οι εταιρείες παραγωγής.
Ωστόσο οι εταιρείες δείχνουν ακόμα να επενδύουν και να στηρίζουν ακόμα και αν η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση που αναζητά πλέον μέχρι και την ταυτότητα της.
Θεωρώ πως για πρώτη φορά το Ελληνικό σινεμά φαίνεται να πατά γερά στα πόδια του, να διαθέτει σαφή ρεύματα, καλοδεχούμενους πειραματισμούς και ευτυχώς ελάχιστα κατάλοιπα του κακού παρελθόντος.
Art nouveau: Ο τίτλος της ταινίας είναι τροφή για σκέψη.. Εσείς λοιπόν σε τι κόσμο ζείτε; Ομολογώ πως βλέποντας το τρέιλερ κατάλαβα όπως και πολύς κόσμος όταν το δει, πως η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος.. Ζούμε σε μια περίεργη εποχή και ίσως το “LSD” του καθένα να διαφέρει.. Εσείς τι λέτε;
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Εγώ ζω στον πραγματικό κόσμο…σε αυτόν που ζούμε όλοι δηλαδή.
Το θέμα είναι πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τον κόσμο γύρω του. Τι προσδοκά και κατά πόσο είναι αυτό που ο ίδιος θέλει; Ζούμε στην κοινωνία της εξιδανίκευσης.
Τα πάντα πρέπει να είναι τέλεια αλλιώς δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Όλα πρέπει να μοιάζουν σαν να έχουν ξεπεταχτεί από ένα παραμύθι όμως… πόση τελειότητα μπορεί να υπάρχει σε έναν άνθρωπο; και από ένα μη τέλειο όν, πόσο τέλειο έργο μπορεί να παραχθεί; Πόσο τέλειος μπορεί να είναι ο κόσμος, η κοινωνία που ο άνθρωπος έφτιαξε και φτιάχνει καθημερινά; Όσο επιζητούμε μία ζωή προτυποποιημένη από άλλους, θα είμαστε πάντα ανικανοποίητοι, θα ψάχνουμε εξόδους διαφυγής. Εξόδους διαφυγής από τη ζωή μας την οποία κανονικά θα έπρεπε να θέλουμε να ζήσουμε.
Art nouveau: Πότε είναι η επίσημη πρεμιέρα και ποιοι είναι οι στόχοι σας για αυτή τη ταινία;
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας προγραμματίζεται στα μέσα Οκτώβρη.
Η ημερομηνία θα αναρτηθεί στο official site της ταινίας.
Art nouveau: Και τέλος ..έχετε κάτι στο μυαλό σας για μετά από αυτό; Γιατι ως γνωστόν οι δημιουργοί δεν εφησυχάζουν ποτέ..
Γιάννης Θεοδωρακόπουλος: Πάντα υπάρχει στο μυαλό μου για κάτι καινούργιο.
Το «μικρόβιο» του δημιουργού δεν πεθαίνει ποτέ. Έχω στο μυαλό μου σχεδόν έτοιμο το επόμενο σενάριο.
Η καθημερινότητα μας πλέον είναι πηγή έμπνευσης για κάθε δημιουργό που κατ’εμέ λειτουργεί ως πομπός και δέκτης.
Το Dead Road πρόκειται να λάβει μέρος και να διαγωνιστεί σε Διεθνή Φεστιβάλ Ταινιών όπως και επίσης ετοιμάζονται προβολές με ειδικά screeners σε Πολιτιστικούς Συλλόγους αλλα και μια ειδική πρεμιέρα στο Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά στη Θεσσαλονίκη.
Μετά το πέρας των προβολών η ταινία θα είναι διαθέσιμη για live streaming και για δωρεάν download, μέσα από το official site.
Στόχος μου είναι να γνωρίζει ο κόσμος εμάς και την ταινία μας, είναι να προσθέσουμε και εμείς το δικό μας λιθαράκι στον χώρο του Κινηματογράφου, να δείξουμε ότι βρισκόμαστε και εμείς εδώ με τις ανεξάρτητες δημιουργίες μας και να αποδείξουμε ότι εν μέσω κρίσης μπορούν να γίνουν επαγγελματικές και αξιόλογες δουλειές.
Βασισμένο στο διήγημα του Paul Di Fillipo “Trapped in Art”
Σκηνοθεσία -Σενάριο : Γιάννης Θεοδωρακόπουλος
Παραγωγή: TYCOVIDEOCAM FILMS – T&J PICTURES
Φωτισμός: Νίκος Χατζούδης
Μουσική: Γιώργος Κοντογιώργος
Κοστούμια: Σαπφώ Σαράντου
Φωτογραφία: Γιώργος Μενδρινός
Makeup Artist: Ντιάνα Τζανίδου
Ήχολήπτης : Δημήτρης Γιαγκουρίδης
Polcam: Διονύσης Λεβάκης
Ειδικά Εφέ: Digital Arts
Πρωταγωνιστούν: Μανώλης Κονταξάκης Έρρικα Μπίγιου
Ραφαέλλα Καλογεράκου Γιώργος Δάσκαλος
Το “Dead Road” είναι μια ανεξάρτητη Ελληνική ταινία σε επαγγελματικό επίπεδο γυρισμένη σε διάφορα μέρη της Αθήνας με τον τρόπο του DIY (DO IT YOURSELF).
Τα γυρίσματα κράτησαν 6 μήνες απο τον Οκτώβρη του 2012 μέχρι τον Μάρτη του 2013.
Μετά το επιτυχημένο “THE BUTTON” του 2010 η ομάδα της TYCOVIDEOCAM FILMS επιστρέφει με ένα ιδιαίτερα ψυχολογικό Θρίλερ που υπόσχεται έντονες σκηνές δράσης και συναισθηματισμού.
Τα τραγούδια της ταινίας υπογράφει ο Γιώργος Κοντογιώργος, στις αφίσες της ταινίας ο Γιώργος Μενδρινός, στα φώτα και στην φωτογραφία ο Νίκος
Χατζούδης ενώ στον ήχο ο Δημήτρης Γιαγκουρίδης.
Tα κοστούμια είναι σχεδιασμένα εξολοκλήρου απο την Σαπφώ Σαράντου και το ιδιαίτερο Makeup έχει αναλάβει η Ντιάνα Τζανίδου.
Η ταινία έχει τελειώσει τα γυρίσματα καθώς αναμένεται να γίνουν ειδικά screeners σε διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους και μια ειδική πρεμιέρα στο ΚΕΜΕΣ της Θεσσαλονίκης.
Επίσης προγραμματίζεται να λάβει μέρος και σε μελλοντικά φεστιβάλ ταινιών.
Δείτε και ένα μικρό απόσπασμα της ταινίας εδώ:
Μπείτε στην σελίδα της ταινίας στο FACEBOOK και μάθετε τα νέα!
Όπως επίσης και στο official site της ταινίας DEAD ROAD
