Θα μιλήσω για τα ξεχασμένα θύματα του κόσμου, τα ζώα και τον πιο παλιό και ισχυρό θεσμό του κόσμου, το κρέας.
Καταρχάς πρέπει να αναφέρω ότι καμμία θρησκεία δεν απαιτεί την κρεατοφαγία.
Ο ”χρυσός κανόνας” αναφέρει <<Κάντε στους άλλους ότι θα κάνατε στους εαυτούς σας>> και επίσης να μήν ξεχνάμε το <<Ού φονεύσεις>>. Οι πιο σημαντικές αλλά και οι πιο αγνοημένες λέξεις σε όλες τις θρησκευτικές διδασκαλίες. Δεν υπάρχει αστερίσκος μετά απο αυτήν την εντόλή που να λέει: ”εκτός αν περπατάτε με τέσσερα πόδια,έχετε γούνα, φτερά, κέρατα, ράμφη ή βράχια”.
Είναι η σκλαβιά, η ιδιοκτησία, το θύμα, το κέρδος, η κυριαρχία αποκλειστικά του ανθρώπινου είδους; Μόνο οι έγχρωμοι, οι Εβραίοι, οι γυναίκες και τα παιδιά έχουν πέσει θύματα αυτής της φρικαλεότητας; Οι αγελάδες δεν είναι υποδουλωμένες; Τί γίνεται με τα γουρούνια; τις κότες; τις γαλοπούλες; τα ψάρια; τα πρόβατα; Αν δεν είναι υποδουλωμένα τότε τί είναι; Ελευθερα μήπως….(?) Μπορεί η σκλαβιά να έχει ένα θύμα που να μην είναι ούτε άνθρωπος ούτε ζώο; Οι ωκεανοί, τα δάση, η ίδια η γή δεν έχουν γίνει επίσης θύματα ιδιοκτησίας;
Και τί νομίζετε για τα σφαγεία; Εκτός απο τη ψυχολογική και σωματική κακοποίηση, τα βασανιστήρια, το διαμελισμό και τη δολοφονία, τί άλλο νομίζετε οτι συμβαίνει στα ζώα μέσα σε ένα σφαγείο; Νομίζετε πως τους χαιδεύουν τη κοιλιά και τους δίνουν χαστουκάκια; Δεν νομίζω…όλοι γνωρίζουν, έστω οι περισσότεροι, τις φρικαλέες κακοποιήσεις που θα υποστεί κάθε ζώο πριν μπει στην πολυτελή συσκευασία (ωραιοποιημένο πάντα, μαζί με την κάθε φωτογραφία-στάμπα επάνω δείχνοντας το χαμογελαστό και χαρούμενο) και στη συνέχεια στο στομάχι μας.
Αλήθεια ποιος είναι ο ορισμός για τον καθένα απο εσάς για ένα ολοκάυτωμα; Μία μαζική σφαγή ανθρωπίνων όντων, ή μήπως μία μαζική σφαγή αθώων όντων;
Κάθε χρόνο στην Αμερική, χωρίς έλεος, δολοφονούνται 10 εκατομμύρια ζώα της ξηράς και 18 δισεκατομύρια θαλασσια ζώα. Όχι για λόγους υγείας ή επιβίωσης. Οι άνθρωποι τρώνε κρέας για 4 λόγους. ΣΥΝΗΘΕΙΑ, ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΕΥΚΟΛΙΑ, ΓΕΥΣΗ.
Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο καθένας μας είναι οτι τα ζώα ΔΕΝ ανήκουν σε μας, ΔΕΝ είναι εμπορευμα, ΔΕΝ είναι ιδιοκτησία και ΔΕΝ είναι άψυχα ηλίθια αντικείμενα που δεν μπορούν να σκεφτούν ή να αισθανθούν.
Αυτός ο Καρτεσιανός τρόπος θεώρησης των ζώων, σαν να είναι μηχανές, είναι ξεπερασμένος και ειλικρινά 100% τρελλός. Και αυτό, αν όλοι μας μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα ζώα χρησιμοποιούν τα μάτια τους για να βλεπουν, τα αυτιά τους για να ακούνε, τις μύτες τους για να μυρίζουν, τα στόματα τους για να τρώνε, τα πόδια τους για να περπατούν, τα φτερά για να πετάνε, πτερύγια για να κολυμπούν, γεννητικά όργανα για να τεκνοποιούν, είμαι τελείως πεπεισμένη οτι πολλοί άνθρωποι δεν πιστέυουν, ότι και αυτά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους εγκεφαλούς τους για να σκεφτούν. Να αισθανθούν, να γνωρίζουν, να έχουν αυτοσυνείδηση.
Πρέπει να πιστέυω πως το κάθε μέλος του σώματος του κάθε ζώου λειτουργεί όπως πρέπει εκτός απο τον εγκέφαλο ; Και πάλι όχι, αυτό είναι αδύνατον.
Η προπαγάνδα απο τους καταχραστές των ζώων είναι τεράστια. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ανοίξατε τηλεόραση και είδατε μία διαφήμηση για μανιτάρια; Ραπανάκια μήπως; Βατόμουρα; Δεν τα βλέπεις αυτά να διαφημίζονται στην τηλεόραση. Τί βλέπεις αντ’αυτού; ”Φάτε κι άλλο κρέας”!! Και τι βλέπετε ανάμεσα σ’ αυτές τις διαφημίσεις; ”Δεν αισθάνεστε καλα;” , ”Χρειάζεστε να δείτε έναν ειδικό γιατρό του καρκίνου;” , ”Εναν καρδιολόγο;” , ”Χρειάζεστε χαπια χοληστερίνης;” Μας έχουν εξαπατήσει. Σκοτώνουν εμάς, σκοτώνουν τα ζώα και αυτόν τον πλανήτη. Και αυτές οι παρωπίδες μας είναι καλά δεμένες.
Οταν ήμασταν παιδιά, βλέπαμε τα ζώα με δέος μας έκαναν να γελάμε, να χαχανίζουμε, μας έκαναν χαρούμενους. Και υπήρξε στιγμή στη ζωή μας που θα κάναμε τα πάντα για να τα κάνουμε και αυτά ευτυχισμένα. Για να τα προστατεύσουμε απο τη βαναυσότητα ή τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε τη βαναυσότητα που υπόκεινται. Αν κάποιος ήταν κακός σε ένα ζώο μπροστά μας όταν ήμασταν μικροί, θα ουρλιάζαμε και θα κλαίγαμε. Και αυτό επειδή όλοι κάποτε καταλαβαίναμε το σωστό απο το λάθος σε σχέση με την μεταχείρηση των ζώων. Μέχρι που κάποιος μας είπε και μας δίδαξε διαφορετικά. Να γελοιοποιούμε την ίδια τους την ύπαρξη.
Αυτό που πρέπει ο καθένας μας να αναρωτηθεί είναι: Τι συνέβη στην πορεία και αλλάξαμε. Ποιος μας δίδαξε να είμαστε τόσο σκληροί και κακοί και μοχθηροί και γεμάτοι μίσος και αδιάφοροι προς τα ζώα που κάποτε υπήρξαν φίλοι μας. Ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο ετεροσεξισμός, ο αντισημιτισμός, ο μισογυνισμός. Όλες αυτές είναι μαθημένες συμπεριφορές. Όταν τα παιδιά 2, 3, 4 χρονών που παίζουν στις κούνιες, δεν τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο το χρώμα του δέρματος των φίλων τους ή η θρησκευτική τους προέλευση.Το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα των ζώων.
Το μόνο που θέλω μέσα απο αυτό το άρθρο είναι να βγάλω την αίσθηση της επανασύνδεσης του ανθρώπου με τα ζώα, όχι να προσυλητίσω κανέναν στο θέμα της διατροφής, αν καποιος θέλει να ασπαστεί τη χορτοφαγία, καλό θα κάνει στον εαυτό του, αν πάλι όχι, τουλάχιστον να αφυπνιστούν οι υπόλοιποι.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν όλοι μας μήπως το μίσος στην πιο αγνή του μορφή είναι μαθημένη συμπεριφορά…;
